Στα σχολεία που ακολουθούν το μοντεσσοριανό σύστημα εκπαίδευσης, τα παιδιά είναι υπεύθυνα για τη φροντίδα της τάξης, μαζέματα, τακτοποίηση και τα σχετικά. Το κάθε παιδί αφήνει τα πράγματα που χρησιμοποίησε όπως και όπου ακριβώς τα βρήκε. Με αυτή τη μέθοδο επιτυγχάνεται το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα φυσικής και ψυχικής ανάπτυξης των παιδιών, που έχουν ανεξαρτησία κι ελευθερία, αλλά με όρια και σεβασμό προς τον περίγυρό τους.
Ωραία θα ήταν κι οι γονείς στο σπίτι να ακολουθούσαμε το ίδιο σύστημα και τα παιδιά να ήταν υπεύθυνα για το συμμάζεμα των προσωπικών αντικειμένων τους, τουτέστιν των παιχνιδιών τους.
Βέβαια, αν τους μαθαίναμε να κάνουνε και γενικότερα δουλειές στα μέτρα των δυνατοτήτων τους βέβαια, ακόμη καλύτερα.
Μπορούν, για παράδειγμα, να μας βοηθήσουν στο μαγείρεμα, μια άκρως δημιουργική διαδιακασία, αλλά και να καθαρίσουμε μαζί τον πάγκο της κουζίνας και να πετάξουμε τα σκουπιδια στον κάδο των σκουπιδιών. Να ποτίσουν τα λουλουδια στο μπαλκόνι ώστε να αναπτύξουν και οικολογικά αισθήματα, να βάλουν τα άπλυτα στο σάκο με τα βρώμικα ή στο πλυντήριο, αν ειναι η μέρα μπουγάδας. Τέτοια πράγματα, απλά, εύκολα -και γιατί όχι; -διασκεδαστικά, που εκπαιδεύουν το παιδί από μικρό και του εμφυσούν το αίσθημα της ευθύνης, το οποίο θα το ακολουθεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Η αρχή όμως, που είναι και το ήμισυ του παντός, γίνεται με το να μάθει το παιδί να τακτοποιεί τα παιχνίδια του στα ράφια ή στα κουτιά τους. Έπαιξες; Θα μαζέψεις κιόλας. Αν είσαι πολύ μικρός, θα μαζέψουμε μαζί, αλλά θα μαζέψεις ΚΑΙ ΕΣΥ! Και δε μιλάει τώρα -μόνο- μία κουρασμένη μαμά, έχει αποφανθεί κι η επιστήμη επ’ αυτού.
Το να συμμετέχει ένα παιδί στις δουλειές και στο μάζεμα των παιχνιδιών του, συμβάλλει στη διανοητική και συναισθηματική ανάπτυξη του. Ξεκινώντας με αυτά, στη συνέχεια, θα μαζεύει τα βιβλία και τα ρούχα του, μεγαλώνοντας ακόμη περισσότερο, θα οργανώνει καλύτερα τις δουλειές στο δικό του σπίτι. Αν είναι αγόρι δε, θα έχει ενεργή συμμετοχή, σε αντίθεση με τα αγόρια των προηγούμενων γενεών, με αποτέλεσμα πιο αρμονικές και ήρεμες σχέσεις με τη σύντροφο αργότερα.
Τα προηγούμενα χρόνια εκείνη που τα έκανε όλα ήταν η μαμά, είτε εργαζόταν εκτός, σε κάποιο γραφείο, είτε ήταν εργαζόμενη εντός κι επί τα αυτά. Τις σημερινές μαμάδες μας διακρίνει μια διάθεση να κάνουμε τα παιδιά μας πιο ανεξάρτητα κι υπεύθυνα, έχοντας την ίδια αντιμετώπιση σε αγόρια – κορίτσια, άλλο αν τελικά καταλήγουμε να τα κάνουμε μόνες μας, γιατί δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε το παιδί μας θα μαζέψει τα playmobil του ή τα lego απο το πάτωμα.
Πόσοι απο εμάς έχουμε σηκωθεί βράδυ απο το κρεβάτι για τον οποιονδήποτε λόγο και έχουμε σκουντουφλήσει πάνω σε παιχνίδια που αρχίζουν ξαφνικά μες την ησυχία της νύχτας να παίζουν μουσική, να κάνουν θόρυβο ή και να μας έχουν πονέσει; Οι γονείς που έχουν πατήσει lego με γυμνή πατούσα θα ταυτιστούν απόλυτα μ’ αυτό το τελευταίο.
Οπότε, υπενθυμίζουμε: Τους επαναλαμβάνουμε όσες φορές και αν χρειαστεί ότι πρέπει να μαζέψουν τα παιχνίδια τους, και κάνουμε υπομονή και δεν τα μαζεύουμε εμείς επειδή «δεν αντέχω άλλο να βλέπω μπάχαλο το σαλόνι ή το δωμάτιο τους». Τα διευκολύνουμε με μεγάλα καλάθια/ αποθηκευτικούς χώρους όπου μπορούν εύκολα να τοποθετήσουν τα πράγματά τους.
Κι ένα τελευταίο: Δίνουμε εμείς πρώτοι το καλό παράδειγμα, έχοντας τακτοποιημένα τα πράγματά μας. Δε γίνεται εμείς να έχουμε τον ασυμμάζευτο και να έχουμε την απαίτηση τα παιδιά μας να είναι τύπος και υπογραμμός, έτσι δεν είναι
